Daha Fazla Oksijen, Daha Fazla Performans!

Bazı atletlerin spordan sonra toparlanmalarına yardımcı olması için devasa oksijen maskeleri kullandığını görmüşsünüzdür. Kana oksijenin karışması aerobik egzersizlerden kaynaklanan iyileşme süreci için son derece önemlidir, fakat bu faydaların antrenman dayanıklılığının daha uzun süre sürmesini sağlayıp sağlamayacağı hususunda biraz belirsizlik konusudur. Journal of Strength and Conditioning Research dergisinin Ocak 2014 sayısında, yükseltilmiş oksijen seviyelerinin sporculardaki toparlanma seviyesinin gelişmesine etkisi titizlikle incelendi.

Teorik olarak oksijen, asidoz egzersiz sonuçlarıyla daha etkili tedavi ile (MSS olmayan kas yorgunluğu nedenleri) çevresel yorgunluğu hafifleterek çalışır. Asidoz’un anlamı; vücut normalden daha fazla asidik hale geldiği için daha iyi çalışamaz. Asidoz genellikle kas yorgunluğu ile ilişkilidir. Daha fazla oksijen, sporcuların egzersizden sonra daha hızlı toparlanmasına yardımcı olabilir, çünkü daha fazla oksijen aynı zamanda hücrelerdeki asidin uzaklaştırılmasına yardım edebilir.

Sporcular için oksijen tedavisi araştırması ile ilgili bu sorunda, bugüne kadar bir kararsızlık durumu olmuştur. Teknik olarak, oksijenin yorgunluğu hafifletmesi gerekir, bu nedenle daha fazla oksijen daha iyidir; fakat bu durum her zaman böyle değildir. Bu çalışmanın yazarlarına göre, önceki çalışmalarda kullanılan %100 oksijen tedavisinde genellikle asidoz üzerinde hiçbir etkisi yoktu ve oksijenin çeşitli düzeylerinde hissedilen yorgunluk üzerinde öngörülemeyen etkileri olmuştur.

Dolayısıyla bu çalışmada, araştırmacılar temel koşulları sağladılar. Onlar, dörtlü izometrik kontraksiyon üzerinde iki farklı oksijen durumunun toparlanmaya etkisini karşılaştırdı. Birinci durum, yaklaşık %20,9 oksijen içeren soluduğumuz normal havaydı. Diğer durum ise normal havadan daha fazla oksijen içeren bir durumdu yani hiperoksikti. Hiperoksit durum, normalden daha fazla oksijenin bulunması durumudur, bu çalışmadaki %30 oksijen oranı gibi.

Bu çalışmadaki katılımcılar dörtlü izometrik kontraksiyonlarda 3’er set yaptılar.Her bir set on beş dakika gibi uzun dinlenme dönemleri ile ayrıldı. Bu dinlenme dönemlerinde katılımcılar iki oksijen tedavisinden birini uyguladı. Araştırmacılar, sporcuların kanından laktat düzeylerindeki adisoz seviyelerine baktı, bir nevi harcanan efor düzeyi. Bu değişkenlerden her ikisinde de havada bulunan oksijen miktarı ile sonuçların değişik olması beklenmişti.

Bizi şaşırtan kısım; hiperoksit ortam laktat düzeylerinde veya hissedilen eforda bir değişiklik göstermedi, ama performansı değiştirdi. Daha fazla oksijenle, üçüncü sette performans %14’lük bir oranda iyileştirildi. Bu da demek oluyor ki, yüksek oksijen alınmasıyla 30 dakikada (2×15 dakikalık dinlenme süreleriyle) performans artışını sağlamak mümkündür.

Sonuç olarak, araştırmacılar yüksek oksijen uygulamasının performansı iyileştirdiğini gösterdiler. Ancak, laktat seviyelerinde bir değişim olmadığı hâlde bu performans artışının neden gerçekleştiği sorusunun yanıtı belirsizliğini koruyor. Sebebi ne olursa olsun, bu hafif dozdaki yüksek oksijen seviyelerinin toparlanmaya yardımcı etkide olduğu görülmektedir.